Sunday, February 25, 2024
चॉकलेटच्या चांद्या !
चॉकलेटच्या चांद्या !
आमच्या लहानपणी चॉकलेट्सना गुंडाळलेल्या रंगीबेरंगी चांद्या गोळा करून त्या वही-पुस्तकांत जपून ठेवायचे प्रत्येकाला जणू वेड असे. खूप वेगवेगळ्या सुंदर कलाकुसरींनी विनटलेल्या त्या चांद्या असत. साहाजिकच चाकलेट्स ही खूप चघळली जात. अर्थात ‘स्टॅंडर्ड’ असे आजसारखेच केवळ ‘कॅडबरीज’ असे तेव्हाही.
तसे पाहिले तर बालपणी अनेक वस्तू जमवायचा छंद असे बहुतेकांना. त्यांत विलक्षण वैविध्यही असे. अगदी खडूच्या तुकड्यांपासून अनेक रंगांचे दगडगोटे, भंवरे, पिना, पोष्टाची तिकिटे वगैरे कित्येक वस्तू लपवून ठेवल्या जात. त्यांची रवानगी नंतर साहाजिकच घरातल्या माळ्यावर किंवा अडगळीच्या खोलीत होई आणि नंतर कित्येक वर्षांनी त्या पुन्हा पाहिल्यावर प्रत्येकाच्या आठवणी ताज्या होत. तेव्हाही माझ्यासारखे अनेकजण त्या आठवणींत रमून जात आणि काहीजण त्यांवर चक्क कथा किंवा सिनेमा काढीत.
खरंतर हे चलचित्र किंवा शेणिमा प्रत्येकजण कायम अनुभवत असतो पण काही दिग्दर्शक त्यांचे अक्षरश: सोनें करतात.
खूप वर्षांपूर्वी ऐकल्या वाचलेल्या रबिन्द्रनाथ टॅगोरांच्या काही छोट्याशा कलाकृती खूप अंतर्मुख करीत. बचपन की वह यादें कभी कभी बहोत बेचैन किया करती थीं ! आजही जुन्या जुन्या आठवणी सैरभैर करतात हे वास्तव कोणीच नाकारणार नाहीत. चॉकलेटच्या रॅपर्स प्रमाणे आपण त्यांना मन नावाच्या पुस्तकात किंवा खरेतर वहींत जपून ठेवत आलेले असतो. मग अचानक एखादे नातवंड आपल्या हातावर चिमणीच्या दातांनी तोडलेला पेरू ठेवते आणि त्या ‘चिमणीच्या दातांची’ चव आठवणींच्या रसात घोळवत आपण भूतकालांत रममाण होऊन जातो……….! !
रहाळकर
२५ फरवरी २०२५
