Wednesday, August 31, 2022
गोळ्या घेताय् ?
गोळ्या घेताय् ?
खूप दिवसां पासून खूप खूप दिवसांसाठी गोळ्या घ्याव्या लागताहेत का आपल्याला ? मला ठाऊक आहे की ते नाईलाजास्तव करणे भाग पडते आहे कारण आपल्या जवळ अन्य पर्याय आत्तां तरी दिसत नाहीत. खरं सांगायचे तर मीही आत्तां त्याच मानसिकतेतून गुजरत आहे. तथापि, या निमित्ताने का होईना, आपण काहीतरी मध्यममार्ग काढायचा प्रयत्न करूंया.
मी स्वत: ॲलोपॅथीचा उपासक असलो तरी इतर उपचार पध्दतींबद्दल माझ्या मनांत कायम आदरभाव जोपासलाय् मी. अत्यल्प प्रमाणांत होमिओपॅथीचा अभ्यास देखील घडलाय मागे कधीतरी. तथापि जी काही थोडीबहुत रूग्णसेवा करता आली ती केवळ ॲलोपॅथिक गोळ्या इन्जेक्शन्स द्वारेच. मात्र एक बाब प्रकर्षांने आठवतेंय ती म्हणजे मला सहसा चारपाच दिवस वा क्वचित् एकदोन आठवड्यांपलीकडे रूग्णांवर उपचार करावे लागले नाहीत. (साधा फॅमिली फिजिशियन होतो ना मी ! ) अर्थात काही क्षयरोग्यांना दीडएक वर्षे औषधोपचार केलेत मी, नि मोजक्या चारदोन कुष्टरोग्यांवरही. हे सर्व सांगायचा उद्देश एवढाच की मैं कभी लम्बी रेस का घोडा रहा ही नही !
मात्र काही रूग्ण, नातेवाईक, सगेसोयरे, मित्र वगैरेंना औषधांच्या अति सेवनामुळे उद्भवलेले विकार मी प्रत्यक्ष पाहिलेत नि त्या व्यक्ती आणि त्यांचे हितचिंतक डॉक्टर्सना हतबल होतानाही पाहिले आहे. अर्थात त्या भेषजकांनी तशी पूर्व कल्पना आधीपासून दिली असली तरी रूग्णाला सहन करण्या शिवाय पर्याय नसतो ना.
आज हे सर्वज्ञात असलेलेच पुन्हा पुन्हा का सांगतोय हा बाबा असे तुम्हाला वाटणे साहाजिक आहे. तथापि हा बाबा एकेकाळी बऱ्यापैकी यशस्वी भेषजही होता एवढी फुशारकी मारायला मला आत्तां तरी संकोच वाटत नाही.
मित्रांनो, मला असं प्रतिपादन करायचं आहे की ॲलोपॅथी, होमिओपॅथी, आयुर्वेद वगैरे आरोग्यास अनुकूल अशा शाखा एकमेकांना पूरक असोत वा नसोत, त्या एकमेकींना छेद देत नाहीत एकमेकां विरूध्द असे सहसा करत नाहीत कारण मुळांत त्यांचे ध्येय एकच, आणि ते म्हणजे आजार मुक्ती, किमान वेदना निवृत्ती !
आपण भारतीय या बाबतींत खरोखर भाग्यवान आहोत की आपल्याकडे केवळ विविध पर्यायच नसून त्यांतील अनेक तज्ञ मंडळी सहज उपलब्ध आहेत. क्वचित काही भोंदू वगळतां अनेक ख्यातनाम योगपरंपरा जपणारे आहेत. उत्तमोत्तम ‘फिटनेस गुरू’ आहेत. अतिशय विलक्षण नि रमणीय अशी निसर्ग संपदा आहे. (शिवाय तेहेतीस कोटी देवी देवता तर आहेतच ! ! ) मात्र या सर्वांहून अधिक शक्तिशाली असा ‘आत्मविश्वास’ बळकट करणारी सद्गुरू परंपरा नि अफाट संतसाहित्य आहे. (जरा भरकटतेय ना गाडी ? होय, लगेच रूळ बदलतो - ) ! ! !
मला असं सुचवायचंय की आपापल्या तज्ञ डाक्टरांना विश्वासात घेऊन वरील काही पर्याय चांचपण्याचा प्रयोग करून पाहायला हरकत नसावी. कोणी कितीही कंठशोष केला तरी काही हट्टी मंडळी तसे करणार नाहीत. पण मला सांगा, वर्षानुवर्षें ‘हाय बीपी’ च्या गोळ्या घेतल्यावर किती जणांना ‘पार्किन्सन’ झालेला पाहिलाय तुम्ही ? किती जण कायम ‘हायपर ॲसिडिटी’ सहन करत आलेत ? किती जण मनस्वी नि एकलकोंडे झालेत ? किती ‘ॲलर्जी’ ने त्रस्त आहेत ? किती जणांना हास्पिटल डाक्टर औषधांचेच व्यसन जडलंय ? किती जण खुट्ट झाले की ‘तपासण्यां’च्या जंजाळांत विनाकारण ओढले जातात नि अखेर त्या ‘सोनेरी सांपळ्यांत’ ?
नव्हे, मला असे नकारात्मक चित्र उभे करायचे नाही. मात्र आपले हातीं असलेले अनमोल आयुष्य आपण अधिक सुखासमाधानांत, अधिक आनंदांत, अधिक चैतन्यांत, अधिक खेळीमेळीने घालवायला हवे - घालवूं शकतो इतके भान बाळगता आले तर खरंच आयुष्याचे सोनें होईल असा मला तरी दुर्दम्य विश्वास वाटतो. पहा तर खरं पतिपत्नी, लेकसून, लेकजांवई, नातवंडे पतवंडें, मित्रमैत्रिणी, आलागेल्याशी विचारपूस सुसंवाद करून आपण किती भारी ऊर्जा मिळवतो ते !
आपला नित्यनेम आपण खरंच कौशल्यपूर्वक आचरत आहोत काय, नियमित व्यायाम परिमित खाणे सांभाळत आहोत काय याची झाडाझडती आपणच आपल्याशी करायची आहे - सेल्फ ऑडिट ! करून तर पहा, मी करतोय हल्ली पुन्हापुन्हा आणि मलाच माझे गुणदोष आपोआप दिसू लागलेत. यालाच मी ‘लाईफस्टाईल मॅनेजमेंट म्हणेन. करून पाहाण्यासारखा असू शकतो हा पर्याय, टनावेरी गोळ्या खाण्या ऐवजी !
गणपति बाप्पा मोरया ! !
रहाळकर
श्रीगणेश चतुर्थी
३१ ऑगस्ट २०२२
Tuesday, August 30, 2022
चारशे चाळीस !
चारशे चाळीस ! !
काल पाठवलेल्या ‘श्री ४२०’ नंतर आज चारशे चाळीसने डोक्यात ठाण मांडले ! पूर्वी विजेच्या प्रत्येक लहान मोठ्या उपकरण किंवा तारांच्या जंजाळात हा आकडा मानवी कवटी नि दोन हाडक्यां सोबत ‘डेन्जर’ या शब्दांत रंगवलेला दिसत असे काळ्या पिवळ्या पाटीवर. त्यातून किती जणांना त्याचा बोध होत असेल नकळे, पण शक्यतो त्याच्या फार जवळ जाणे टाळावे इतपत सामान्यज्ञान त्यांना नक्कीच असेल.
ते असो, मला या चारशे चाळीस व्होल्ट बद्दल जरासे ज्ञान पाजळावेसे वाटले कुणास ठाऊक कां ते ! खरंतर कोणी जाणकार इलेक्ट्रिकल इंजिनियर किंवा लाईनमन देखील त्यावर मनांत आणले तर प्रकाश टाकायला सरसावेलही ! तथापि माझा उद्देश तत्सम महानुभावांना डिंवचण्याचा अजिबात नाही, कारण मला या निमित्त एक आगळावेगळा सिध्दान्त मांडायचा आहे हे तुमच्या चाणाक्ष नि चोखंदळ नजरेतून सुटले नसणारच म्हणा !
तर, चारशे चाळीस व्होल्ट ! खूप वर्षांपूर्वी पुलंनी त्यांच्या एका नाटकांत याचा खूपच ओझरता उल्लेख केल्याचे मला स्पष्टपणे आठवतेंय्. अगदी चारशेचाळीस व्होल्ट हा शब्द नसला तरी एकेका डोळ्याने पाचपाचशे कॅन्डलचा प्रकाशझोत फेकणाऱ्या काही ललनांचा त्यांनी मिस्किलपणे केलेला उल्लेख सहज म्हणून तरळून गेला मनांत !
तेही असू देत कारण विनाकारण वटवट टाळायची असा आज माझा निर्धार आहे.
भल्या पहांटे आज जाग आली ती एक विलक्षण दृष्य पाहात असताना. एक अतिशय तेज:पुंज मात्र सुखावह असा सरळसोट उभा दंड, अदमासे पाचसहा फूट रूंद नि जमीनीपासून आकाश, नव्हे अगदी अवकाशापर्यंत पसरलेला पारदर्शक लंबगोल पाहतांना आधी धास्तावलेला मी चक्क त्या विलक्षण दृष्यांत हरवून गेलों ! किती वेळ त्या सुखद अनुभवांत रमलो होतो ते माहीत नाही, मात्र तो खोलवर रूतून बसला हे निर्विवाद ! म्हणूनच तर म्हटले, डोक्यात ठाण मांडून बसलाय तो चारशे चाळीस व्होल्टचा प्रकाश !
सकाळी पूर्ण जागा असताना मनीं सहज विचार केला की भगवंताने अर्जुनाला विश्वरूप दाखवायला सुरुवात केल्यावर त्याला माझ्या सारखाच अनुभव आला असेल काय ? (किती वेडगळ विचार - कुठे कृष्णार्जुन नि कुठे माझी साखरझोप ! तरी बरें, मी साखरझोपेत असल्याचे मला निदान खात्रीपूर्वक माहीत होते ! ! ) असो असो.
काय म्हणतां अजून कालची कॉफी संपली नाही काय ? अहो, मी कॉफी बंद केलीय होमिओपॅथी खाऊं लागल्या पासून. होय, काल दिवसां अकरावा अध्याय वाचत होतो एवढे मात्र खरे. दोन्हींची संगती लावायची माझीच जबाबदारी काय म्हणून ?
रहाळकर
३० ऑगस्ट २०२२
